ఓం సుముఖాయ నమః | ॐ सुमुखाय नमः | OM Sumukhāya namaḥ
శోభనం ముఖ మస్యేతి సుముఖో హరిరుచ్యతే ఎందును ఏ వికారమును పొందక స్వభావ సుందరముగా ఒకే విధముగ శోభించు లోకహితకరమగు శోభన ముఖము కలవాడు.
'ప్రసన్న వదనం చారు పద్మపత్రాయతాక్షణమ్' (విష్ణు పురాణమ్ 6.7.80) ప్రసన్నమగు ముఖమును, సుందరములగు తామరపూరేకులవలె విశాలములగు నేత్రములు కలవాడు అని విష్ణు పురాణమున చెప్పబడినది.
:: శ్రీమద్రామాయణే, అయోధ్యాకాండే ఏకోనవింశస్సర్గః ::
న వనం గంతుకామస్య త్యజతశ్చ వసుంధరామ్ ।
సర్వలోకాతిగస్యేవ లక్ష్యతే చిత్తవిక్రియా ॥ 33 ॥
రాజ్యాధికారమును త్యజించుచు వనగమనమునకు సుముఖుడైయున్న శ్రీరామునకూ, జీవన్ముక్తుడైన యోగికి వలె ఎట్టి మనోవికారమూ కలుగలేదు.
Śobhanaṃ mukha masyeti sumukho harirucyate / शोभनं मुख मस्येति सुमुखो हरिरुच्यते One with a pleasant face in any condition, favorable or otherwise.
Prasanna vadanaṃ cāru padmapatrāyatākṣaṇam / प्रसन्न वदनं चारु पद्मपत्रायताक्षणम् (Viṣṇu purāṇa 6.7.80) His face is pleasing and beautiful with large eyes resembling the lotus leaf.
Śrīmad Rāmāyaṇa, Book 2, Chapter 19
Na vanaṃ gaṃtukāmasya tyajataśca vasuṃdharām,
Sarvalokātigasyeva lakṣyate cittavikriyā. 33.
:: श्रीमद्रामायणे, अयोध्याकांडे एकोनविंशस्सर्गः ::
न वनं गंतुकामस्य त्यजतश्च वसुंधराम् ।
सर्वलोकातिगस्येव लक्ष्यते चित्तविक्रिया ॥ ३३ ॥
There was no agitation in the mind of Rāma, like an emancipated ascetic, when he was to be exiled to the forest relinquishing His kingdom.
| सुव्रतस्सुमुखस्सूक्ष्मः सुघोषस्सुखदस्सुहृत् । |
| मनोहरो जितक्रोधो वीरबाहुर्विदारणः ॥ ४९ ॥ |
| సువ్రతస్సుముఖస్సూక్ష్మః సుఘోషస్సుఖదస్సుహృత్ । |
| మనోహరో జితక్రోధో వీరబాహుర్విదారణః ॥ ౪౯ ॥ |
| Suvratassumukhassūkṣmaḥ sughoṣassukhadassuhr̥t । |
| Manoharo jitakrodho vīrabāhurvidāraṇaḥ ॥ 49 ॥ |
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి