ఓం విష్వక్సేనాయ నమః | ॐ विष्वक्सेनाय नमः | OM Viṣvaksenāya namaḥ
 |
| విష్వక్సేన, विष्वक्सेन, Viṣvaksena |
పలాయనే దైత్యసేనా సర్వా దృష్ట్వైవ యం రణే ।
స విష్వక్సేన ఇత్యుక్త ఈశ్వరో దైత్యసూదనః ॥
ఎవని రణోద్యోగ మాత్రముననే అనగా యుద్ధమునకై పరాక్రమించుట మాత్రముచేతనే దైత్య సేన అన్ని దిశలందు పారిపోవునో అట్టివాడు విష్వక్సేనుడు.
:: పోతన భాగవతము - పంచమ స్కందము ::
| సీ. | తనదు విభూతులైన తనరిన యా దేవ బృందతేజశ్శౌర్య బృంహణార్థ |
| మై భగవంతుడు నాదిదేవుండును నైన జగద్గురుం డచ్యుతుండు | |
| సరిలేని ధర్మవిజ్ఞాన వైరాగ్యాదు లయిన విభూతుల నలరి యున్న | |
| యట్టి విష్వక్సేనుఁ డాదిగాఁ గలుగు పార్షదులతోఁ గూడి ప్రశస్తమైన | |
| గీ. | నిజవరాయుధ దోర్ధండ నిత్య సత్త్వు, డగుచు నా పర్వతంబుపై నఖిల లోక |
| రక్షణార్థంబు కల్పపర్యంత మతఁడు, యోగమాయా పరీతుఁడై యొప్పుచుండు. | |
ఆ లోకాలోక పర్వతం మీద ఆదిదేవుడు, జగద్గురుడు, భగవంతుడూ అయిన శ్రీమన్నారాయణుడు లోకాలను రక్షించడం కోసం యోగ మాయా సహితుడై కల్పాంత పర్యంతం ఉంటాడు. దేవతల సమూహమంతా శ్రీమన్నారాయణుని వైభవస్వరూపమే. ఆ దేవతల తేజస్సూ, పరాక్రమమూ విస్తరింపజేయడం కోసం విష్ణుభగవానుడు ధర్మం, జ్ఞానం, వైరాగ్యం అనే విభూతులతో ప్రకాశించే విష్వక్సేనుడు మొదలయిన పార్షదులతో కూడి చతుర్భాహువులలో శ్రేష్ఠమయిన ఆయుధాలు ధరించి ఆ పర్వతం మీద ప్రకాశిస్తాడు.
Sarvetyarthe’vyayaṃ viṣvak palāyanārdhako’aṃcatiḥ,
Palāyane daityasenā sarvā dr̥ṣṭvaiva yaṃ raṇe,
Sa viṣvaksena ityukta īśvaro daityasūdanaḥ.
सर्वेत्यर्थेऽव्ययं विष्वक् पलायनार्धकोऽअंचतिः ।
पलायने दैत्यसेना सर्वा दृष्ट्वैव यं रणे ।
स विष्वक्सेन इत्युक्त ईश्वरो दैत्यसूदनः ॥
Merely by whose preparation to enter battlefield, the army of demons gets scattered in all directions.
Śrīmad Bhāgavata - Canto 5, Chapter 20
Teṣāṃ svavibhūtīnāṃ lokapālānāṃ ca vividhavīryopabr̥ṃhaṇāya bhagavānparamamahāpuruṣo mahāvibhūtipatirantaryāmyātmano viśuddhasatvaṃ dharmajñānavairāgyaiśvaryādhyaṣṭamahāsiddhayupalakṣaṇaṃ viṣvaksenādibhiḥ svapārṣadapravaraiḥ parivārito nijavarāyudhopaṣobhitairnijabhujadarāḍaiḥ sandhārayamāṇastasmingirivare samantātsakalalokasvastaya āste. (40)
:: श्रीमद्भागवते पञ्चमस्कन्धे विंशोऽध्यायः ::
तेषां स्वविभूतीनां लोकपालानां च विविधवीर्योपबृंहणाय भगवान्परममहापुरुषो महाविभूतिपतिरन्तर्याम्यात्मनो विशुद्धसत्वं धर्मज्ञानवैराग्यैश्वर्याध्यष्टमहासिद्धयुपलक्षणं विष्वक्सेनादिभिः स्वपार्षदप्रवरैः परिवारितो निजवरायुधोपषोभितैर्निजभुजदराडैः सन्धारयमाणस्तस्मिन्गिरिवरे समन्तात्सकललोकस्वस्तय आस्ते ॥ ४० ॥
The Supreme God is the master of all transcendental opulences and the master of the spiritual sky. He is the Supreme Person, Bhagavān, the Supersoul of everyone. The gods, led by Indra, the King of heaven, are entrusted with seeing to the affairs of the material world. To benefit all living beings in all the varied planets and to increase the power of those elephants and of the gods, the Lord manifests Himself on top of that mountain in a spiritual body, uncontaminated by the modes of material nature. Surrounded by His personal expansions and assistants like Viṣvaksena, He exhibits all His perfect opulences, such as religion and knowledge, and His mystic powers such as aṇimā, laghimā and mahimā. He is beautifully situated, and He is decorated by the different weapons in His four hands.
| सर्वगस्सर्वविद्भानु र्विष्वक्सेनो जनार्धनः । |
| वेदो वेदविदव्यंगो वेदांगो वेदवित्कविः ॥ १४ ॥ |
| సర్వగస్సర్వవిద్భాను ర్విష్వక్సేనో జనార్ధనః । |
| వేదో వేదవిదవ్యంగో వేదాంగో వేదవిత్కవిః ॥ ౧౪ ॥ |
| Sarvagassarvavidbhānu rviṣvakseno janārdhanaḥ । |
| Vedo vedavidavyaṃgo vedāṃgo vedavitkaviḥ ॥ 14 ॥ |
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి