ఓం భ్రాజిష్ణవే నమః | ॐ भ्राजिष्णवे नमः | OM Bhrājiṣṇave namaḥ
భ్రాజతే ప్రకాశించుచుండును. పరమాత్ముడు ప్రకాశైకస్వరూపుడు.
:: శ్రీమద్భాగవతే ఏకాదశస్కన్ధే త్రింశోఽధ్యాయః ::
బిభ్రచ్చతుర్భుజమ్ రూపం భ్రాయిష్ణు ప్రభయా స్వయా ।
దిషో వితిమిరాః కుర్వన్విధూమ ఇవ పావకః ॥ 28 ॥
శ్రీవత్సాఙ్కం ఘనశ్యామం తప్తహాటకవర్చసమ్ ।
కౌశేయామ్బరయుగ్మేన పరివీతం సుమఙ్గలమ్ ॥ 29 ॥
సున్దరస్మితవక్త్రాబ్జం నీలకున్తలమణ్డితమ్ ।
పున్డరీకాభిరామాక్షం స్ఫురన్మకరకుణ్డలమ్ ॥ 30 ॥
కటిసూత్రబ్రహ్మసూత్ర కిరీటకటకాఙ్గధైః ।
హారనూపురముద్రాభిః కౌస్తుభేన విరాజితమ్ ॥ 31 ॥
వనమాలాపరీతాఙ్గం మూర్తిమద్భిర్నిజాయుధైః ।
కృర్త్వోరౌ దక్షిణే పాదమాసీనం పఙ్కజారుణామ్ ॥ 32 ॥
అన్ని దిశలలోని అంధకారమును ధూమరహితమైన అగ్ని ఏ విధముగా పరిచ్ఛేదించునో అట్టి దేదివ్యమానమయిన ప్రకాశంబుగల చతుర్భుజ రూపమును కలిగియున్నాడు. నీలమేఘశ్యామ వర్ణముతో, శ్రీవత్సాంకపు గుర్తుతో, తప్తహాటక వర్చస్సు అనగా కరిగిన బంగారమును బోలిన తేజస్సును గలవాడు. పవిత్రమూ, సుమంగళప్రదములైన పట్టు పీతాంబరయుగ్మమును ధరియించి పద్మమునుబోలిన ముఖముపై సుందరమైన దరహాసమును గలిగియున్నాడు. నీల కుంతలాలు శిరస్సున గలిగి, పద్మములనుబోలిన కన్నులుగలవాడై, మకర కుండలాలు, కటిసూత్రము, బ్రహ్మసూత్రములు ధరియించియున్నాడు. కిరీటము, కటకాంగదాలు (కరభూషణములు), హారనూపురములచే సుశోభితుడైయున్నాడు. కౌస్తుభ రత్నమూ, వనమాలలచే అలంకరింపబడి చేత ధరించే ఆయుధములు వ్యక్తరూపములతో తనచుట్టూ చేరియుండగా పద్మమునుబోలిన ఏడమ అరికాలు కుడి తొడపై మోపియున్నాడు.
Bhrājate wholly compacted of radiance and hence He is Bhrājiṣṇu.
Śrīmad Bhāgavata - Canto 11, Chapter 30
Bibhraccaturbhujam rūpaṃ bhrāyiṣṇu prabhayā svayā,
Diṣo vitimirāḥ kurvanvidhūma iva pāvakaḥ. (28)
Śrīvatsāṅkaṃ ghanaśyāmaṃ taptahāṭakavarcasam,
Kauśeyāmbarayugmena parivītaṃ sumaṅgalam. (29)
Sundarasmitavaktrābjaṃ nīlakuntalamaṇḍitam,
Punḍarīkābhirāmākṣaṃ sphuranmakarakuṇḍalam. (30)
Kaṭisūtrabrahmasūtra kirīṭakaṭakāṅgadhaiḥ,
Hāranūpuramudrābhiḥ kaustubhena virājitam. (31)
Vanamālāparītāṅgaṃ mūrtimadbhirnijāyudhaiḥ,
Kr̥rtvorau dakṣiṇe pādamāsīnaṃ paṅkajāruṇām. (32)
:: श्रीमद्भागवते एकादशस्कन्धे त्रिंशोऽध्यायः ::
बिभ्रच्चतुर्भुजम् रूपं भ्रायिष्णु प्रभया स्वया ।
दिषो वितिमिराः कुर्वन्विधूम इव पावकः ॥ २८ ॥
श्रीवत्साङ्कं घनश्यामं तप्तहाटकवर्चसम् ।
कौशेयाम्बरयुग्मेन परिवीतं सुमङ्गलम् ॥ २९ ॥
सुन्दरस्मितवक्त्राब्जं नीलकुन्तलमण्डितम् ।
पुन्डरीकाभिरामाक्षं स्फुरन्मकरकुण्डलम् ॥ ३० ॥
कटिसूत्रब्रह्मसूत्र किरीटकटकाङ्गधैः ।
हारनूपुरमुद्राभिः कौस्तुभेन विराजितम् ॥ ३१ ॥
वनमालापरीताङ्गं मूर्तिमद्भिर्निजायुधैः ।
कृर्त्वोरौ दक्षिणे पादमासीनं पङ्कजारुणाम् ॥ ३२ ॥
The Lord was exhibiting His brilliantly effulgent four-armed form, the radiance of which, just like a smokeless fire, dissipated the darkness in all directions. His complexion was the color of a dark blue cloud and His effulgence the color of molten gold, and His all-auspicious form bore the mark of Śrīvatsa. A beautiful smile graced His lotus face, locks of dark blue hair adorned His head, His lotus eyes were very attractive, and His shark-shaped earrings glittered. He wore a pair of silken garments, an ornamental belt, the sacred thread, bracelets and arm ornaments, along with a helmet, the Kaustubha jewel, necklaces, anklets and other royal emblems. Encircling His body were flower garlands and His personal weapons in their embodied forms. As He sat He held His left foot, with its lotus-red sole, upon His right thigh.
| भ्राजिष्णुर्भोजनं भोक्ता सहिष्णुर्जगदादिजः । |
| अनघो विजयो जेता विश्वयोनिः पुनर्वसुः ॥ १६ ॥ |
| భ్రాజిష్ణుర్భోజనం భోక్తా సహిష్ణుర్జగదాదిజః । |
| అనఘో విజయో జేతా విశ్వయోనిః పునర్వసుః ॥ ౧౬ ॥ |
| Bhrājiṣṇurbhojanaṃ bhoktā sahiṣṇurjagadādijaḥ । |
| Anagho vijayo jetā viśvayoniḥ punarvasuḥ ॥ 16 ॥ |
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి